HFC trad in iets gewijzigde opstelling aan: Oscar Wilffert was terug als centrale verdediger, tevens aanvoerder, en deed dat zoals we van hem gewend zijn, namelijk heel goed. Jim Hulleman was daardoor een linie naar voren geschoven, ten koste van Jordy Hilterman (licht geblesseerd? ik zag  hem wel in de dugout zitten) en de keuze tussen Mehmet Yüksel en Roy Castien was ditmaal op eerstgenoemde gevallen. Jacob Noordmans en Vincent Volkert zijn nog steeds geblesseerd.

Jong Volendam begon aanvallender dan HFC dat aanvankelijk een afwachtende houding aannam. Maar nadat Jim Hulleman, één van onze uitblinkers, in 11' het eerste schot op het doel van Jong Volendam had afgevuurd (ternauwernood gered door de Volendamse goalie), was het hek van de dam. Twee corners volgden en de eerste goal viel al in 15' toen Sietse Brandsma met goed gevoel voor timing een prachtige lage voorzet van Jim verzilverde. 1-0.

 

Helemaal speels werd het, nadat opnieuw Sietse in 19' koppend scoorde uit een corner van Mehmet. 2-0. De ene na de andere aanval werd opgezet, het kon niet op. De bekroning van deze periode was in 35' toen Mehmet na een dubbele een-twee met Desevio Payne het net vond. Een goal om in te lijsten. 3-0. Dat de ruststand geen 4-0 werd, was misschien het enige dat aan de weelde ontbrak. Zo miste Mehmet in 37' na een mooie combinatie een enorme kans. Maar ik zag in de pauze alleen maar blije gezichten.

 

De tweede helft leek de eerste tien minuten een kopie van de eerste helft te worden. Maar misschien (ik kan niet alles in deze wereld verklaren) zat het gaspedaal er al iets vanaf, toen Jong Volendam in 57' plotseling scoorde. 3-1. Werk aan de winkel voor Gertjan Tamerus die, gebarend vanaf de zijlijn, zijn manschappen naar voren trachtte te dirigeren. Het werd een andere wedstrijd. Jong Volendam bleek opeens ook goed te kunnen voetballen en HFC moest knokken, hetgeen ten koste ging van de spelkwaliteit.

 

Déron Payne had direct na de pauze Danny Hols vervangen, Roy Castien kwam in 68' in de plaats van de moegestreden Gerry Vlak die een heel nuttige wedstrijd had gespeeld. In 75' verving Lans Bovenberg de succesvolle Mehmet als gevolg waarvan Roy een linie naar voren opschoof. Of het door deze wissels kwam, dat weet ik niet. Dat zou ik nog eens aan Gerard de Graaff moeten vragen die mij de hele wedstrijd op hoog niveau gesouffleerd heeft. In ieder geval wist het Eerste zich weer op te richten en speelde de wedstrijd veel meer uit op de helft van Jong Volendam. Een fraaie overwinning. Ik moet nu een paar keer per dag naar Teletekst 833, tweede pagina, kijken waar HFC soeverein op de tweede plaats staat. Na de langdurige corona-stop zijn 23 punten uit 10 wedstrijden gehaald. En daarbij zit inbegrepen die erge avond van de afgelopen week aan de boorden van het IJsselmeer. Kunt u nagaan.

 

Maar ik heb nog méér goed nieuws. Zoals u gemerkt zult hebben, zijn bij de laatste thuiswedstrijden aanmoedigingen en gezang van een nieuwe supporterskern goed hoorbaar geworden. Deze

supporters, voornamelijk bestaande uit zat.4 spelers, hebben ter vergroting van hun zangrepertoire (het clublied van HFC) een aanvullende lijst van Songs & Yells gekregen van twee oeroude supporters uit de jaren 60, namelijk Rembrandt Heerkens Thijssen en Pieter Kalbfleisch. Met dank ook aan Aryan van der Leij, Jaap Stork en Ruud Onstein. Zie elders op de site.

 

HFC is veelzijdig.

 

 

 

Opstelling HFC: Mitchel Michaelis, Desevio Payne (89' Gillermo Kuling), Danny Hols (46' Déron Payne), Wessel Boer, Oscar Wilffert, André Morgan, Gerry Vlak (68' Roy Castien), Koen Tros, Jim Hulleman (89' Joas Kors), Sietse Brandsma en Mehmet Yüksel (75' Lans Bovenberg).

Willem Padt

Foto's: Pim Hols