Vanaf het begin van de wedstrijd was Ricardo nadrukkelijk aanwezig. Zijn vocabulaire bestond uit, “Vooruit, vooruit, vooruit” en af en toe wisselde hij dit af met “Niets doen, niets doen, niets doen”. Hij deed dat met een stem waar onze Jitse Kooistra jaloers op moet zijn geworden. Zijn stemgeluid golfde door de bomen van onze Hout en reikte tot het Houtplein.   

Toen de Kozakken op een 1-0 voorsprong waren gekomen begon het tijdrekken. Ricardo had het uitgevonden. Tergend langzaam haalde hij achterballen op en liep sloffend naar de voor hem verste kant van het doelgebied om de uittrap ook nog met enige vertraging, na een aantal achterwaartse trappen tegen de doelpaal, te verrichten. De back deed ook nog een duit in het zakje en veinsde kramp, maar Ricardo spande de kroon. Door dit gedrag werd er 4 minuten extra tijd bijgeteld en in die vierde en laatste minuut deed Mehmet Yüksel zijn verwoestende werk. Had Ricardo niet zoveel tijd gerekt, dan was de wedstrijd eerder afgelopen geweest en had zijn club met 1-0 gewonnen. Ik denk niet dat Ricardo de volgende keer anders zal handelen, het zit er namelijk in gebakken. Ook onze spelers doen het bij een kleine voorsprong .Ik hoop dat afgelopen zaterdag een les is geweest, niet allen voor Ricardo, maar ook voor onze jongens. Doe het niet, zou ik willen zeggen. Speel gewoon zoals je altijd doet, maar rek niet veel te opvallend tijd. Zo af en toe word je ervoor gestraft,  en dat overkwam Ricardo. “Dat heeft zo’n jongen toch niet nodig”, zou Herman Finkers zeggen, want Ricardo is gewoon een goede doelman en een aardige gozer.

Ruud Onstein

Foto: Raymond van Kooten