Zorgde het Kras Stadion vrijdagavond tijdens de eerste divisiewedstrijd tussen FC Volendam en FC Dordrecht nog voor een bruisend en kolkend decor; een dag later straalde het met nog geen honderd toeschouwers gevulde voetbaltempeltje aan het IJsselmeer kilte en doodsheid uit. Niet een stadion maar de mensen erin maken de sfeer.

In de galmende lege stenen doos zag een handjevol kijkers hoe HFC het zichzelf uitermate lastig maakte door in de eerste zeven minuten twee enorme kansen om zeep te helpen. Eerst miste Roy Castien vanaf links de lege verre hoek op een paar centimeter; aansluitend zocht Jordy Hilterman vanaf rechts het doel waar het niet stond. Later zou blijken hoe duur de missers waren.

Na tien minuten bood Jong Volendam eindelijk wat weerstand en kwam er soms gevaarlijk uit. Al was het hoogtepunt na ruim een half uur van de negatieve soort. Nadat het pas zestienjarige toptalent Lequincio Zeefuik in de beginfase een volstrekt overbodige overtreding beging ter hoogte van de middenlijn waarvoor hij geel kreeg, plantte hij een kwartiertje later zijn noppen opzichtig op de wreef van Jim Hulleman.

De onzeker fluitende scheidsrechter Preston Henshuijs had het gezien maar ging eerst nog te rade bij zijn grensrechter voordat hij Zeefuik zijn tweede gele prent gaf. De actie van de tiener was zo oliedom, dat het leek alsof hij bewust op zoek was gegaan naar zijn tweede gele en dus rode prent. Trainer Johan Plat van Volendam sprak de scheidsrechter aan op diens beslissing. Hij had zich beter kunnen concentreren op het vreemde gedrag van het piepjonge talent.

Met dissonant Zeefuik in de kleedkamer ging Jong Volendam beter voetballen. Doordat de jonkies er bovendien allemaal een schepje bovenop deden en HFC zich al rijk rekende, was tot het eindsignaal nauwelijks merkbaar dat de oranjehemden het met negen veldspelers deden. En dus was de 0-1 van Jim Hulleman in de 65ste minuut zeker niet allesbeslissend. Sterker nog; toen Jong Volendam met nog tien minuten te gaan via invaller Koen Blommestijn langszij kwam, kon het ineens weer alle kanten uit. Al drong de thuisploeg na de 1-1 nauwelijks nog aan. Het uurtje met tien had er blijkbaar toch aardig ingehakt.

,,Wéér onnodig twee punten verloren’’, refereerde trainer Gertjan Tamerus na afloop aan de 1-1 van twee weken eerder tegen Scheveningen.

De stand in de tweede divisie laat zien dat er inmiddels sprake is van een bizar seizoen waarin corona als veroorzaker van heel veel blessures een nivellerende rol lijkt te spelen. Achter koploper Katwijk bedraagt het verschil tussen het op de tweede positie staande AFC en de nummer zeventien (rechtstreekse degradatieplaats) ASWH slechts negen punten.