De jaarlijkse Leo Molijn beker
3 september aan het eind van de dag stond weer de traditionele Leo Molijn bokaal op het programma, de wedstrijd tussen voornamelijk besturen en aanhang van Rood en Wit en HFC om de gezamenlijkheid en de gezamenlijke geschiedenis te benadrukken. Een gezamenlijke historie die wellicht nog belangrijker is te vieren nu we op verschillende terreinen actief zijn. Leo Molijn was jarenlang een verbindende schakel tussen de besturen van Rood en Wit en HFC, en verbindende schakel omdat je een zo aimabele man eigenlijk niets kon weigeren. En wat voor dag hadden we ervoor uitgekozen, een prachtige middag met veel zon en een temperatuur die cricket heel aantrekkelijk maakt.
Er was enig verschil tussen de teams. HFC kwam met een jong elftal aan de start waarop het prachtige Spaanse woord ‘potential’ (ook zo uitspreken) wellicht het meest vangt. Rood en Wit had vele oude kanonnen in het midden; daardoor werd het een zeer interessante wedstrijd. Na gewonnen toss besloot HFC tactisch sterk, maar tegen de traditie in, eerste gaan fielden. En dat werd een groot succes, in 17 overs bleef Rood en Wit steken op 86 runs. Er was in zijn algemeenheid sprake van uitstekende bowlen maar eigenlijk was er, voor de captain als kenner, het hoogtepunt in een bal van Jan Domhoff die geen wicket raakte, echter esthetisch zo prachtig uitgevoerd. Cricket is esthetiek, in eider geval voor 90 procent. Bernd Knuvers, Wouter Rijpma en Freek de Neree bowlden op hun niveau (in het geval van Freek iets te hoog voor de aardse stervelingen), Dirk Jan wat minder (maar maakte dat later met batten meer dan goed) en Stefan de Krijger keepte weer als een tijger. Aan de kant van Rood en Wit blijft het een genot naar het batten van Paul Goossens te kijken.
Het batten van HFC was weer meer dan voortreffelijk, zeker ook een beetje verrassend. Niet verrassend was uiteraard het uitstekende slagwerk van Bernd, enorm oog op de bal en Dirk Jan. Maar grote ster toch zeker Hugo Bettink, zowel met prachtige slagen als ook snel en slim runnen! Twee ballen voor het einde passeerde HFC het totaal, een spiegeling van spanning achterlatend. Eindelijk de Molijn bokaal weer een jaar in de kast. Na afloop een barbecue die nog verrassend laat werd en prachtige speeches van Dirk Jan voor het jubileum van Rood en Wit en een zeer hartelijke ontvangst en afscheid van Carl Gilding namens Rood en Wit. En veel dank aan de in grote getale opgekomen toeschouwers.
Hein Roelfsema
