Bij een warme familieclub als HFC tutoyeren we elkaar en we noemen elkaar bij de voornaam. Dat geldt voor iedereen, ongeacht leeftijd. Ik maak een uitzondering en die geldt voor onze hersteltrainer en masseur van het Eerste elftal, mijnheer Peijs. Ik weet niet direct waarom. Misschien omdat ik hem als kind zag spelen bij HFC Haarlem, de helaas in 2010 failliet gegane stadsgenoot. Hij was in zijn nadagen als profvoetballer en ik was een jongen van tien.

Gerrit Peijs begon zijn carrière in 1965 als twintigjarige bij DWS. Een seizoen later maakte hij de overstap naar HFC Haarlem en speelde daar tot 1978, hij kwam tot maar liefst 368 wedstrijden in het profvoetbal.

HFC Haarlem blijft de gemoederen in Haarlem bezig houden. Waarom is het mis gegaan. Was het wel nodig? Eens in de zoveel tijd voldoende stof om een Haarlems Dagblad mee te vullen. Onze relatie met HFC Haarlem, opgericht in 1889, gaat veel verder terug, met daarin plaats voor veel gedeelde verhalen. Zoals dat we in het seizoen 1897-1898 bijna waren gefuseerd. Of dat bij de brand van ons clubhuis in 1974  de brandweer eerst naar het HFC Haarlem sportpark reed aan de Jan Gijzenkade in Haarlem-Noord. Toen de vergissing werd ontdekt en het HFC terrein in Haarlem-Zuid werd opgereden was er niets meer te redden.